Het eerste dat opvalt aan Zuid Amerika is dat er zo verdomd *veel* van is. Op weg van Bonaire naar Lima vlogen we zo'n drie uur lang over onafzienbare vlaktes regenwoud, met ongeveer 850 km/h dus reken maar uit! Dit continent is echt reusachtig - iets dat je makkelijk vergeet door de vervorming van de meeste wereldkaarten. Het tweede dat opvalt aan Zuid Amerika is dat het verdomd veel lijkt op Azie. Maar dan compleet anders, uiteraard. Om te beginnen is het een stuk rustiger, en om maar even bij m'n expertisegebied te blijven - het heeft wat minder weg van een openbare vuilstortplaats. De afwezigheid van rottende karkassen langs de kant van de weg is op zich niet onprettig, zoals je zult begrijpen. Zoals al gemeld zitten we nu op meer dan drie kilometer hoogte in het koloniale Cuzco. Deze stad, ook wel Q'osqo genoemd, is de oudste stad van Peru en tevens de voormalige hoofdstad van het Inca-rijk. Het is helaas ook de de meest toeristische stad van Peru - als je in het centrum rondloopt lijkt het soms alsof hier meer toeristen zijn dan Peruanen! (Is dat een woord, Perunanen? Hmm...) Het klimaat in Cuzco kenmerkt zich door een lage luchttemperatuur in combinatie met een belachelijk hoge zonintensiteit. In normaal Nederlands: In de zon verbrand je levend, en in de schaduw vriezen je tenen eraf. Nee niet echt gelukkig, maar buiten de zon is het op z'n minst wel "fris". Verder is er een opvallende afwezigheid van enge beesten. Erg fijn, al ben ik bang dat de Ecuadoriaanse jungle dit nog wel ruimschoots zou kunnen gaan compenseren, maar goed, dat zien we dan wel weer... Ons gastgezin is erg vriendelijk, met een vriendelijke moeder, een stuk of wat kinderen en kleinkinderen en een erg enthousiaste maar lichtelijk kwijlende hond genaamd Achilles. Maar dat Spaans valt nog niet mee! Verstaan gaat nog wel, met enige concentratie en zo nu en dan een goedgeplaatste onnozele uitdrukking. Maar voor echte conversatie is het op zich nuttig als je vocabulaire iets meer omvat dan "vork", "lepel" en "aardbeienyoghurt". (Interessant feit: het Spaanse woord voor lepel is curieus genoeg vrijwel hetzelfde als het Japanse woord voor Godzilla.) Gelukkig zijn we vandaag begonnen met onze Spaanse lessen. Erg leuk, het is net of we weer in de brugklas zitten - geweldig! (Hmm, nooit gedacht dat ik ooit nog zoiets zou zeggen...) Onze "klas" bestaat uit een Nederlandse dokter, een Amerikaanse parkwachter, een Duitse ex-scholiere, een uitermate naief Israelisch figuur, een wereldreizigster, een verkoopster van campeerspullen en een werkeloze Nederlander (drie keer raden wie de laatste twee zijn...). En dan ter afsluiting nog even een laatste significant nieuwsfeitje: Gisteren heb ik m'n eerste lama gezien! Al ruim drie dagen in de Andes en we waren nog niet één zo'n beest tegengekomen, dus je begrijpt dat dat een hele opluchting was! Maar goed, de volgende keer vast meer lama's en andere ongein. Tot die tijd... Groetjes! Levien