Wederom hartelijke groeten vanuit Peru, land van lama's, Inca's en geroosterde cavia's aan een stokje (maar daarover later meer). We hebben bepaald niet stilgezeten sinds het versturen van m'n laatste mailtje. Zo hebben we de gehele vorige week met een groep van 15 leerlingen van de Spaanse school lessen gevolgd in Urubamba, een dorpje midden in de wat lager gelegen en tamelijk indrukwekkende vallei van de Urubamba-rivier. Hier heb je echt het gevoel dat je midden in de Andes zit (compleet met besneeuwde bergtoppen in de verte), en vanwege het grote aantal Inca-complexen in de vallei staat 'ie ook wel bekend als de 'Sacred Valley'. Het waren rare jongens hoor, die Inca's. Ze hadden geen paarden of andere dieren die meer dan zo'n 40 kilo konden dragen, en ook het wiel hebben ze nooit als zodanig uitgevonden. En toch hebben ze het voor elkaar gekregen om binnen 100 jaar een rijk op te bouwen dat groter was dan half Europa, doorkruisd met verharde snelwegen (alleen voor gebruik te voet!) en uitgebreide waterkanalen en irrigatiesystemen - die overigens al bestonden vanaf meer dan 1500 voor Christus, dus zo'n 3000 jaar voor de opkomst van de Inca's! Het meest indrukwekkende dat de Inca's hebben achtergelaten zijn echter wel de vaak reusachtige religeuze en defensieve bouwerken. Deze bestaan over het algemeen uit enorme blokken vaak keihard gesteente (voor de geologen onder ons: oa. andesiet, graniet, basalt, etc.) van soms meer dan 50 ton, die allemaal zodanig precies in elkaar passen dat je er nog geen naald tussen kunt krijgen. Om die blokken de vervoeren vanaf de meestal enkele kilometers verderop gelegen steengroeven gebruikten ze hoogstwaarschijnlijk een ingenieus systeem van hefbomen en rollers. En om de blokken steen de rivier over te krijgen lieten ze eenvoudigweg het blok achter langs de waterkant en leidden ze de gehele rivier om langs de andere kant van het blok. Je moet er maar opkomen. Maar goed, we hebben dus tamelijk wat indrukwekkende Inca-ruines bezichtigd (waarvan er eentje verdacht veel leek op een scene uit Lord of The Rings - het enige dat eigenlijk nog ontbrak was een vliegende Nazgul). Daarnaast hebben we ook flink wat koloniale Spaanse kerken en musea bezocht. Ook de Spanjaarden waren rare jongens, en overigens meestal niet de meest vriendelijke types. De musea hangen vol met schilderijen van tamelijk gruwelijke martelingen en executies van Inca-rebellen door de Spaanse conquistadores. Vierendelen, onhoofden, onprettige handelingen met scherpe palen, dat soort dingen. Ook interessant zijn de schilderijen gemaakt door schilders van de zogenaamde 'Cusco-school'. Dit waren namelijk lokale schilders die nog nooit in Europa geweest waren, en vaak zelfs nog nooit een blanke hadden gezien. Een Romein kenden ze natuurlijk al helemaal niet, dus bij het zien van hun schilderijen heb ik met enige fascinatie kennis genomen van het feit dat Jezus blijkbaar is gekruisigd door Spaanse soldaten (compleet met tamelijk bloederige details, hoe gruwelijker hoe beter, schijnbaar). Ook interessant is dat het Laatse Avondmaal van Christus bestond uit gebraden cavia met aardappels. Voer voor geschiedkundigen en antropologen, lijkt me zo... En daarmee ben ik aangeland bij de Peruaanse keuken. Velen van jullie is ongetwijfeld bekend dat ik niet bijster dol ben op aardappels. En laat nu het geval zijn dat ze in Zuid-Amerika hetzelfde woord gebruiken voor zowel 'aardappel' als 'De Paus' - dat kan bijna geen toeval zijn! En inderdaad, *overal* zitten aardappelen in. Zo hebben we al een keer een maaltijd gehad bestaande uit aardappelsoep met hele aardappelen en aardappelsnippers vooraf, gevolgd door aardappelen met rijst met aardappelen, en als toetje uiteraard... zoete aardappelen. Mmmm. Maar aardappelen zijn niet de ergste zorg van de nietsvermoedende (vegetarische?) reiziger. Zo kan het hier gebeuren dat je bij de lunch een gebakken, tamelijk platte en enigszins verbaasd kijkende cavia op je bord treft - een traditionele Zuidamerikaanse lekkernij! (Hier overigens beter bekend als Cuy, gewoonlijk geserveerd inclusief kop, pootjes, tanden, etc.) Ik moet zeggen dat ik het nog niet geprobeerd heb, maar wel zijn we vorig weekend naar het allereerste Cuy-Festival in Urubamba geweest! Erg fascinerend, live-muziek, dansende oude mensen en overal kraampjes met gebakken cavia, gebraden cavia, gevulde cavia, platte cavia aan een stokje (aan de achterkant erin, aan de voorkant eruit - en nee ik heb helaas geen foto's ervan voor de zieke geesten onder ons...), en als hoogtepunt: Cuy-roulette! Geweldig, Cuy-roulette bestaat uit een kring met genummerde dozen, ieder met een gat aan de voorkant en een cadeautje erop, en in het midden van de kring een doos met een cavia eronder. De bedoeling is dan mensen voor 50 centimos een nummer kunnen kopen, en daarmee dus kans maken op een prijs. Als alle nummers verkocht zijn wordt de doos in het midden goed geschud en met een soort van hengel opgetild, een enigszins verschrikt kijkende en lichtelijk gedesorienteerde cavia achterlatend in het midden van de kring. De cavia kijkt vervolgens eens om zich heen en maakt snel dat 'ie wegkomt. De eigenaar van het nummer van de doos waarin de cavia zicht verstopt is de gelukkige winnaar van het spel. Verder, het gaat redelijk goed met de Spaanse lessen. De grammatica is gelukkig niet zo moeilijk. Alleen m'n vocabulair vormt nog een beetje een probleem. Ik weet gelukkig inmiddels wel iets meer dan alleen lepel, vork en aarbeienyoghurt. Zo weet ik bijvoorbeeld inmiddels ook het woord voor bananenyoghurt! Goed, volgende week hopelijk meer...