Gegroet Iedereen! Wel het is al weer een tijdje geleden dat ik jullie m'n laatste mailtje stuurde, en sindsdien hebben we onder meer een aardbeving, een maansverduistering, enkele tientallen stakingen, demonstraties en rellen, een bezoek van 15 regeringsleiders met bijbehorende quarantaine van de stad, nog meer demonstraties, diverse wegblokkades en het instellen van de nationale noodtoestand overleefd. Inmiddels alweer meer dan een week geleden hebben we onze laatste Spaanse les gehad, met een afsluitend gruwelijk ingewikkeld schriftelijk examen. Hiermee beheers ik nu, in ieder geval in theorie, op "intermediate"-niveau de Spaanse taal. Wonderlijk, hoever je kunt komen met wat kennis over melkproducten. Hiermee is helaas ook het verblijf bij ons gastgezin beeindigd, voor ons dus niet langer de vrolijke deuntjes van "Radio Romantica" tijdens het eten ("Todos las palabras en espanol!"), geen onbetrouwbare electrische en - afhankelijk van het stroomverbruik in de rest van de wijk - ijskoud-tot-lauwe douches meer, en geen WC-met-risico-van-natte-voeten. Toch jammer, het was best gezellig. De laaste week hebben we dan ook, als afwisseling op het gebruikelijke menu van aardappels - jawel - Hutspot voor ons gezin gekookt! Met gehaktballen. Ik weet niet of ze het echt lekker vonden, maar grappig was het in ieder geval wel. Verbazend hoe lang je een wortel moet koken op 3400 m hoogte... Een van de meer bizarre dingen die ik (naast hutspot met gehaktballen dan) de afgelopen weken op m'n bord heb gehad was het achtereind van een cavia. Compleet met pootjes, die dan ook met veel enthousiasme werden afgekluifd door Jeroen, de Nederlandse arts die tegenover me aan tafel zat met een hele cavia. Een goede tip: ga nooit uit eten met een medicus, vooral niet als er dingen op het menu staan die ontleed kunnen worden. En bestel ook nooit "Inca-Kola", tenzij je een onmiddelijke behoefte hebt aan heel veel suiker, en niet erg gehecht bent aan je gebit. Enige gelijkenis met cola heb ik nog niet kunnen ontdekken bij deze lokale, lichtgevend-gele soort vloeibare bubblegum, die nog het meest wegheeft van urine, maar beduidend plakkeriger is... Interessant is overigens ook de geschiedenis van het ietwat bekendere Coca-Cola, dat begonnen schijnt te zijn als anti-hoofdpijndrankje met als voornaamste werkzame stof een extract van Coca-bladeren. Nu wil het geval dat de bladeren Coca-plant - Amerika's aartsvijand nummer 1 (OK, misschien inmiddels nummer 2 of 3) en de grondstof van cocaine - hier al enige duizenden jaren gebruikt worden voor allerlei rituelen, en natuurlijk gewoon om thee van te trekken. Heel gezond, schijnt, net als die andere aatsvijand van Amerika, cannabis. Ik ben inmiddels in ieder geval groot fan van coca-thee, een drankje dat prima is voor de spijsvertering en tevens goed schijnt te zijn tegen alles van hoofdpijn tot hoogteziekte. Een eveneens zeer nuttige bijwerking van coca-bladeren is dat ze prima werken tegen vermoeidheid. Erg nuttig als je een berg wilt beklimmen, iets dat in de ijle atmosfeer hier bepaald niet meevalt! Zo ben ik er twee weken in m'n eentje een dagje op uit getrokken om een van de bergen langs de Urubamba-vallei te beklimmen. Niemand anders was zo gek om mee te gaan, maar het was absoluut geweldig! Wel erg zwaar, en het pad omhoog was af en toe onmogelijk steil, maar de uitzichten waren prachtig en ik heb behoorlijk wat interessante plant- en diersoorten gezien, met als hoogtepunt een zestal reusachtige arenden die op een metertje of 20 voorbij kwamen zweven tegen het einde van de middag... Al met al was het ook een goede voorbereidingop wat we krap een week later zouden gaan doen: de Inca-Trail, een wandeling van drie dagen over een van de belangrijkste oude Inca-"snelwegen", dwars door de bergen naar de "verloren stad" Machu Picchu. De eerste dag van de Inca-Trail is zwaar, de tweede is loodzwaar als je met complete bepakking op je rug een hoogteverschil van ruim 1400 meter moet overbruggen, en vervolgens 's nachts half doodvriest in je tentje in een ijskoude hoge riviervallei. Maar het is het allemaal absoluut waard als je op de derde dag over een spectaculair en bijna onmogelijk geconstrueerd pad vlak langs een bergwand afwisselend door geweldige stukken nevelwoud loopt en langs prachtige uitzichten over de valleien en de achterliggende besneeuwde bergtoppen. De laatste dag moet je om vier uur je bed uit en anderhalf uur door het donker naar de Zonnepoort lopen om de zonsopgang bij Machu Picchu te kunnen zien. Eenmaal hier aangekomen bleek de verloren stad inderdaad compleet onvindbaar, want de gehele berg was gehuld in een dichte mist waardoor je niet veel meer kon zien dan een paar Inca-terrassen tegen een achtergrond van, wel, wit. Tegen een uur of acht trokken echter ineens de wolken op en verscheen een werkelijk indrukwekkend complex van huizen, tempels en terrassen, gebouwd - zoals de inca's wel vaker deden - op een of andere compleet onmogelijke plek ergens hoog op een berg in the middle of nowhere. Echter, het was helaas nog net niet genoeg in de middle of nowhere om de bussen met Japanse, Duitse, Franse en dikke Amerikaanse toeristen op afstand te houden, dus tegen het begin van de middag maakten we maar weer snel dat we wegkwamen... Na een kort verblijf in Cusco en afscheid van onze "klasgenoten" en onze gastfamilie hebben we ons per nachtbus begeven richting Lake Titicaca, niet het hoogste bevaarbare meer ter wereld zoals wel wordt beweerd maar desalniettemin *verdomd groot* (ongeveer de grootte van Noord- en Zuid-Holland bij elkaar!) en op een hoogte van bijna vier kilometer ook verdomd hoog. Hier hebben we wat rondgevaren op het meer en overnacht op een van de eilanden, een ietwat primitieve maar wel erg leuke ervaring. Daarna, zijn we echter snel Puno, een van de lelijkste steden van Peru, gelegen aan de rand van het meer, ontvlucht richting Arequipa, een beduidend prettiger oord gelegen aan de voet van de indrukwekkende vulkaan El Misti. Morgen vertrekken we hier naar niet de diepste canyon ter wereld, zoals wel eens wordt beweerd, maar de met meer dan drie kilometer toch wel *verdomd diepe* Colca Canyon om Condors te gaan kijken... Oeps, ik geloof dat ik het internet-cafe uitgetrapt ga worden. Volgende keer meer...